geçen kıştan kalma notlar

I.

sağlık ocağında genelde ilaç yazıyorum. sürekli aynı şeyleri konuşunca insan bir süre sonra otomatikleşiyor. ama arada bir kısa devre olması da kaçınılmaz sanırım. günaydın, nasılsınız, teşekkür ederim siz nasılsınız, geçmiş olsun tekrar, iyi günler birbirine giriyor. günaydın diyor biri, teşekkür ederim siz nasılsınız diye karşılık verebiliyorum mesela. keşke böyle yapmasam.


II.

bir de keşke bahar gelse artık. sonra yaz gelse falan. belirsizlik güzel şey değil, ama belli bazı şeyleri beklemek de zormuş.


III.

bu gün bir hastam ilaçlarını yazdırmak için geldi. daha önce de 3 kere falan gelmişti. her geldiğinde beni evine davet eder. 80 küsur yaşında bir amca. eşini çok seviyor. eşi bolulu, ordan biraz hemşeri de sayılıyoruz. kendisi 1.83, eşi 1.50 boylarındaymış. evlendiğimizden beri ufacık tefeciktir, bana bir kere kötü söz söylemedi, onu çok kızdırsam allah iyiliğini versin derdi bana; dünyaya 50 kere gelsem her defasında yine onunla evlenirim diyor. ama şimdi eşi alyzmer başlangıcındaymış. amcayı kırmaya, sebepsiz yere tartışma çıkarmaya başlamış... sanırım amcanın dünyada tutunduğu en önemli şey eşiymiş, o değişince darmadağın olmuş. düşünüyorum da eşini kaybetseydi, o zaman dayanacağı hatıraları olurdu, tozlanmamış; hatta üzerinden geçildikçe daha da parlayan hatıralar. böylesi daha zor sanki. yaşamımdan hiç zevk almıyorum diyor. fiziksel rahatsızlıkları da var, bir dolu raporlu ilaç kullanıyor. ama o hastalıklar değil de, eşinin değişmesi mutsuz ediyor amcayı.. allah sabır versin. inşallah cennette birbirlerini sevdikleri gibi bulurlar.


IV.

hastalara dokunmayı, onları muayene etmeyi sevmiyorum. ama ben muayene ederken cırlamayan çocukları seviyorum, çok masumlar :)